Święty Józefie,
dziękuję Ci, że stajesz na progu Ewangelii.
Dziękuję Ci, że witasz mnie z Dzieciątkiem Jezus w ramionach.
Dziękuję Ci, że mnie patrzeć i widzieć z zadziwieniem.
Dziękuję Ci, że uczysz mnie, jak milczeć, by słuchać i słyszeć głos Anioła – Boga.
Dziękuję Ci, że uczysz mnie, jak spać, by serce czuwało i rozważało Słowo Boże.
Dziękuję Ci, że uczysz mnie, jak być odpowiedzialną za drugich.
Dziękuję Ci, że uczysz mnie, jak być cierpliwą.
Dziękuję Ci, że uczysz mnie, jak pracować.
Dziękuję Ci, że uczysz mnie, jak trwać w Bożej obecności.
Dziękuję Ci, że uczysz mnie, jak nie zasłaniać sobą Boga.
Dziękuję Ci, że uczysz mnie bezwarunkowego oddania.
Dziękuję Ci, że uczysz mnie, jak być ubogą, posłuszną i czystą.
Dziękuję Ci, że jesteś wzorem dla moich Komunii Świętych.
Dziękuję Ci, że tak bardzo zaufałeś Bogu.
Dziękuję Ci, że tak bardzo ukochałeś Maryję i Jezusa.
Dziękuję Ci, że wstawiasz się u Jezusa i rozwiązujesz wszystkie sprawy, które Ci powierzam.
Dziękuję Ci, że zawsze troszczysz się o mnie….o nas !
Święty Józefie, ojcowski cieniu Boga – DZIĘKUJĘ !
/ Wiersz autorstwa Sióstr Karmelitanek Bosych z Elbląga, zaczerpnięty z książki „Niezastąpiony Ojciec. Rozważania o świętym Józefie”. /