Wielki Post

„Jezus, pełen Ducha Świętego, powrócił z nad Jordanu i Duch prowadził Go po pustyni przez czterdzieści dni.” /Łk 4,1/

Wielki Post w klasztorze jest czasem szczególnego wyciszenia i pustyni. Poprzez wewnętrzne i zewnętrzne praktyki pokutne, większe skupienie, pracę nad życiem duchowym, otwieramy się w pokorze na prawdę o nas i na NIEZMIENNĄ MIŁOŚĆ BOGA.

„Patrz na Niego, który dla ciebie został wzgardzony; stań się dla Niego wzgardzona na tym świecie i idź za Nim. Dostojna królowo, twój Oblubieniec, najpiękniejszy spośród synów ludzkich (Ps 45,3), stał się dla twego zbawienia najlichszym z ludzi, był wzgardzony, zbity, poraniony przez biczowanie (por. Mt 19,20; 27,26) na całym ciele i zmarł wśród męczarni na krzyżu; wpatruj się w Niego, rozmyślaj o Nim, uwielbiaj i staraj się Go naśladować. Jeśli będziesz z Nim cierpieć, będziesz z Nim królować (por. Rz 8,17; 2Tm 2,12); jeśli będziesz dzielić z Nim ból, będziesz dzielić radość; jeśli będziesz umierała z Nim na krzyżu męczeńskim (por. 2 Tm 2,11), będziesz mieszkała z Nim w niebie (por. Ps 110, 3).”

„Lisy mają nory, niebieskie ptaki gniazda, a Syn Człowieczy, to jest Chrystus, nie ma na czym oprzeć głowy (Mt 8,20), lecz skłoniwszy głowę, oddał ducha (J 19,30).”

/Z listów św. Klary do św. Agnieszki z Pragi/