Wielka Sobota niech upłynie przy Niepokalanym Sercu Maryi. W Nim pozostała zachowana iskra nadziei, podczas mroku śmierci i osamotnienia. Maryja była w tamtą sobotę jedynym źródłem miłości na tej ziemi. Przeniosła w sobie całą wiarę Kościoła, zamknęła w sobie cały smutek, ból opuszczenia,  ogrom cierpienia duchowego, w jakim Jej dzieci mają udział. Matka Boża zawsze jest obecna, choć Jej bycie zdaje się być tak dyskretne, że niezauważone przez wielu.

„O najdroższa, spoglądaj w niebo, które nas zaprasza, weź krzyż i idź za Chrystusem (…) Rozmyślaj ciągle o tajemnicach krzyża i o boleściach Matki stojącej pod krzyżem. Módl się i czuwaj zawsze.” /z listów Św. Klary /

„O Maryjo, Ciebie proszę, niech Jezusa rany noszę i serdecznie rozważam.”