„Pozwól mi, Maryjo, wniknąć na chwilę

w tajemnicę Twojej duszy.

Albo raczej pozwól nam kontemplować

na progu Twojej duszy.

Nie jesteś bowiem z tych,

które opowiadają o sobie każdemu przechodniowi.

Drżąc z łaski, która została Ci dana,

zamknęłaś ją w swoim sercu (…)

Tylko jeden ewangelista, na chwilę

unosi zasłonę, która ukrywa Cię przed naszymi oczyma.

Tylko jeden potrafi wywyższyć Matkę Syna Bożego.

Powiedziano nam, że miecz przeniknie Twoją duszę;

ale nikt nie utrwalił wspomnień Twoich łez.(…)

Musiał być, o Maryjo, zamiar opatrzności,

w tym, co zapamiętane, w tym co zapomniane.

A tę, która chciała być niczym,

aby Jej Syn był wszystkim,

musiał okrywać ów płaszcz pokory.

Tajemnica czystości.

Tajemnica prostoty.

Tajemnica ciszy!

Dlatego,że w ciszy pozwoliłaś, aby przeniknęło Cię to,

iż jesteś Matką, ku której zwracają się

wszystkie stworzenia.

W tej ciszy pragniesz ukryć wraz z Tobą, o Maryjo,

 wszystkie kobiety, które przez wieki przyjmują

 tajną misję bycia służebnicami Pana.

Dzięki Ci za to dobrowolne unicestwienie.

Twardy jest oścień.

Spraw, o Maryjo, abyśmy przez Ciebie weszły

 w tę najwyższą tajemnice naszego powołania.”

                          / Suzanne de Dietrich, ‘Maryja, tajemnica ciszy" /